Dit wordt een “sjouw”dag. Om ongeveer 8.00 ontbijt: 2 hard gekookte eieren en buscuits. Mary en Annet eten iets lokaals wat ons niet erg aanspreekt.
Na enige discussie met de receptie krijgen we aanwijzingen om naar de joint donor commission te komen – we hopen Icco daar te vinden (dat is ons verder de hele dag niet gelukt overigens).
De eerste stop is bij de bak om lokaal geld te wisselen. 1 soedanees pound is ongeveer 0,225 dollard US of 0,333 euro. Het hotel heeft gezegd dat we met dollars kunnen betalen, en dus wisselen we alleen wat voor eten en transport.
Dan is de eerste potentiele “afspraak” die we tegenkomen GTZ. (naast Paradise hotel) – hier treffen we Norbert H., programmamanager WATSAN (Lesha kent hem uit Mali); het kantoor van GTZ is pas geopend en de programma’s (en funding dus ook) voor de komende maanden liggen vast.
Hij is wel geinteresseerd in het project in Kajo Keji, zegt expertse en advies toe. We vertrekken met veel info over de juiste contactpersonen op het ministerie van waterresources en irrigatie, bij UNICEF etc.
We lopen naar het Ministerie van water resources en irrigatie. Hoewel iedereen waar we naar vragen in vergaderingen zit; krijgen we wel de contact gegevens en juiste titels – contact in de toekomst is dus veel eenvoudiger (zie contact sheet).
We gaan opnieuw op weg in de richting van het gebouw van de joint donors en zien dan de compound van World Vision. We besluiten ook daar even “langs”te gaan. Na enige discussie met security over het afgeven van paspoorten enzo (wat we dus niet doen “onze regering verbied ons dat”) komen we toch binnen. Met enige doorvragen – we willen graag met iemand praten over water-women-agriculture programs - raken we in het gesprek met Halima Chande. “Poultry” blijkt een sleutelwoord te zijn in Sudan. Halima heeft een experimenteel kippenprogramma geleid dat net is afgesloten. Al pratend krijgen we veel nuttige in formatie over kippen houden (wat mooi aansluit op de plannen van Mary L. , BKLVA en de women association) en contacten bij het Ministerie van Landbouw en Visserij (MAF). Ze vertelt ook over een vrouw in Juba, Aya Warille, die een kippenvoer fabriekje is begonnen – dat is iets waar wij ook met Mary over hebben gesproken omdat importeren vanuit Uganda (nu de enige mogelijkheid) erg duur is.
Halima is overigens ook verbonden aan Tanzanian women leaders in agriculture, lid van EMACT/ TGNP en een kennis van Mary Rusimbi (TGNP) – de wereld is zoals altijd erg klein. We beloven later deze week de groeten te doen aan Mary en in de toekomst eens te kijken wat we samen kunnen doen! Warm houden dus.
Na ook nog een kort gesprekje met Ahmed Abui, feed specialist voor poultry , duikt Stephen Maine, de WASH coördinator van World Vision in Sudan, waar we in eerste instantie naar hadden gevraagd op. We zijn het erg snel eens dat een goed rainwater harvesting plan een erg goed idee zou zijn – ook hij begrijpt eigenlijk niet goed waarom dat niet veel meer wordt uitgezet. Hij geeft ons de tip om te kijken naar de activiteiten van de Carter Foundation (inderdaad, de oud president van de VS) om de Guinee worm te bestrijden en de foundation heeft daar fondsen voor.
Verder raad hij aan met UNICEF te spreken en meldt en passant dat er een tender loopt van USAID voor een project in Kajo Keji (daar gaan we dus zeker naar kijken en het eventueel meenemen in de lopende aanvraag van Women for Water).
Stephen zet ons ook op het spoor van CRS (Catholic Relief organization Sudan); het lijkt hem nuttig als we met mr. Anyinga praten, de watermanager van CRS (daar blijken we uiteindelijk niet in te slagen, maar… zie verder).
Bij CRS zetelt ook het secretariaat van het nationale NGO Forum in de persoon van Kelsey Hoppe. Stephen raad aan dat BKLVA daar snel lid van wordt want daar worden de lijntjes uitgezet en de “fondsen”verdeeld (o.a. van CORDAID, ICCO).
We krijgen weer een routebeschrijving en gaan weer op weg naar de joint donor office. Onderweg proberen we Kelsey te bereiken per telefoon, maar dat leidt voorlopig tot niets.
Hadden we al gemeld dat de temperatuur zo rond de 38 C is? Heel droog, heet en stoffig. De dames Mary en Annet waren bang dat de Hollandse dames er onder door zouden gaan; Elly en Lesha hobbelen echter nog vrolijk langs de weg, terwijl Mary en Annet er achter aan sloffen klagend over de hitte.
Vooruit, een klein stukje voor de tegenwaarde van 1 euro met de lokale minibus (op- en afstappen) tot het volgende circuit.
En dan vinden we het pand van de joint donor commission en eveneens Marjolein Jongman van het Nederlandse consulaat die we al dagen tevergeefs proberen te bereiken – tja, foutgespelde namen werken niet goed met computers.
Security neemt contact op met Marjolein maar die zit in een “call” en we mogen niet naar binnen. We willen en haar echter heel graag spreken en Lesha laat zich niet afpoeieren. We laten weten dat we aan de overkant in een hotel zullen wachten, daar gaan lunchen en later terugkomen. Zoals wel vaker deze reis is de bediening nogal sloom. Na een hele poos wachten op ons eten, gaat Lesha weer even kijken aan de overkant hoe de zaken ervoor staan en of we het gebouw binnen kunnen komen. Mary, Annet en Elly eten een hapje terwijl Lesha’s eten koud staat te worden.
Elly belt haar maar even om te horen waar ze zit - Marjolein bleek nu wel beschikbaar en Lesha smeedt het ijzer terwijl het heet is – die zit binnen bij Marjolein, dus…..
No comments:
Post a Comment