Hieronder ons dagboek.
Dag 1, 5 december 2010
Een rommelig vertrek. Zowel Elly als ik blijven onze spullen twee keer overgepakt te hebben en dat was niet afgesproken. We hebben ook dezelfde kleur shirtje aan. We waren bang voor ijzel maar dat valt gelukkig mee. Mario rijdt Lesha naar Schiphol en Elly wordt weggebracht door Anne.
Ondanks de rij bij de incheckbalie en de ellende op Schiphol door het cancellen van de vluchten van de vorige dag zijn we snel ingecheckt. We kopen sigaretten, droogpoets ‘tandenvingers” en een heleboel dollars in kleine coupures. De vlucht vertrekt, gepland, een uur te laat en we zitten comfortabel.
Aankomst op Entebbe om 20.15 lokale tijd (is + 2 uur). Het is donker en we zien bijna niets. Twee jongens komen ons halen met de taxi voor de rit naar Kampala. De zus van Mary (Alice) is in het hotel (Bonita) met baby. We slapen... nou ja... van middernacht tot 2 uur als Lesha’s telefoon af gaat. We kijken niet op de klok, douchen koud en als we aangekleed zijn blijkt het nog midden in de nacht te zijn. Dus weer naar bed. Om 4 uur klopt Alice omdat ze denkt dat we veel tijd nodig hebben om ons aan te kleden. Dus we slapen nog een uurtje. Om 5.30 zijn we aangekleed en wel beneden.Dag 2, 6 december 2010
We wandelen naar de bus. Met z’n drieën op een smal rijtje, de basket met water, bananen en koekjes op schoot. Lesha’s koffer gaat onderin en die komt er later helemaal rood van het stof weer uit. De bus vertrekt om 6 uur en tot Gulu is de weg redelijk goed; daarna een en al kuil en heel veel stof. De rit naar de ferry over de Nijl duurt bij elkaar bijna 8 uur met 3x 5 minuten stoppen.
Dan begint het probleem: de ferry ligt vast aan de andere kant, ze moeten op en neer rijden naar Mojo voor diesel. In totaal 2 uur wachten... Dan wordt er geladen en zit de pont vervolgens vast in de waterplanten. Met uiteindelijk bijna 3 uur vertraging komen we in Moyo aan. Daar wachten drie vrienden van Mary met de 4-wheel drive. We racen naar de grens; die blijkt gelukkig nog open. Eerst een exit-stamp van Oeganda, dan 2 km niemandsland en dan de Soedanese grens. Ook nog open! Het verstrekken van het visum kost enige tijd want alles gaat met de hand. We hebben geen pasfoto’s maar krijgen toch de travel permit. Een van de jongens brengt de volgende dag geïmproviseerde pasfoto’s. We hebben zelden zulke mooie exemplaren gezien van een travel permit (een beetje à la Suriname).
Onderweg vertelt Magnum (Friends of Hope) dat de situatie wel veel beter geworden is. De grens is open, het eerste deel van de weg is verbreed en aangestampt – nu is het een half uur naar de stad in plaats van drie uur.
We komen in het stikkedonker aan bij de compound van Mary. Haar zus, nichtjes et cetera zijn er allemaal. We krijgen een prima kamer in de toekomstige meetingroom, inclusief bedden met muskietennetten.
Na een schoonmaakactie van alle stof van de busreis, een eerste bezoek aan het toilet (een voeten squat pit-latrine), een douche met een kopje en heet water, nog een kleine maaltijd: een soort spinazie (ngette), witte maispap (bolok) en yam-achtig spul (ilong).
Dag 3, 7 december 2010
De dag begint om 6 uur met mekkerende geiten en kirrende kuikens. Na het ontbijt (brood, meegebracht uit Kampala) [broodbakkerij is een idee!?] voorbereidingen voor de workshop.
Er leven vier vrouwen en twee mannen (watchmen) in de Compound. Overdag is er minstens het dubbele aantal, die komen eten, werken, wassen (vanwege de borehole) enzovoorts. We lopen een ronde over de Compound. Er worden twee nieuwe toiletten gebouwd – moeilijk vanwege het hoge grondwater en de rotsen – een enorm kippenhok. Er zijn geiten en ze verbouwen cassave, papaya, tomaten, mango, sesam en ngette (lokale spinaziesoort) en sugar cane. Van alles een klein beetje en er zit weinig structuur in. De bibliotheek is niet in gebruik vanwege gebrek aan personeel en dat weer omdat er nog geen donorgeld is. Als er iemand kan worden aangesteld gaat die een stage lopen bij de andere bibliotheek vlakbij.
Rond 10 uur duiken de eerste deelnemers aan de workshop op. Uiteindelijk 4 mannen en 16 vrouwen, waaronder 2 vrouwen van het Gender Office en twee leraren van het Learning Centre. Interessant om mee samen te werken?
We praten over water, hygiëne, HIV, wasbakken, tillen et cetera van 10 tot 16 uur ongeveer. Veel enthousiasme voor ecosanitatieideeënen MUS, hergebruik van water en de vocational school. Er is een potentieel probleem met het gendercentrum en de andere vrouwenorganisatie: ze hebben geld gekregen van UNHCR en een tweekamergebouwtje neergezet. Nu weten ze niet hoe verder en willen Mary’s hulp. Die voelt er niet veel voor. Maar na vandaag misschien een andere basis?
Na de cursus worden er biertjes voor ons gehaald. “Geïmproviseerd” eten (dat wil zeggen brood en spinazie), ondertussen veel discussie over de trip van Juba naar Entebbe. Nog niet opgelost.
Na een “douche” (water met een beker) en we slagen er zelfs in ons haar een beetje te wassen) rond 9 uur naar bed. Wat slaap inhalen. Lesha wordt twee keer wakker van de discussies buiten.
No comments:
Post a Comment